Euskadiko Orkestraren aipamena egin dute ‘The New Yorker’-en orrialdeetan
New Yorkeko asteroko argitalpenak, munduan bere generoko garrantzitsuenetako bat denak, aipamen berezia egin die Euskadiko Orkestrari eta duela gutxi argitaratu dituen bi grabazioei, ‘Ravel’ eta ‘Americascapes’, Robert Treviñok zuzendutakoak Ondine diskoetxearekin.
Urtarrilaren 31n argitaratuko den The New Yorker aldizkariaren azal honen atzean gure orkestraren aipamen bat dago, Estatu Batuetan une honetan ezagunenetakoa eta selektiboenetakoa den kritiko batek egina, Alex Ross-ek: “Orain arte nazioarteko musika klasikoaren munduan jende gutxik eskaintzen zion arreta Euskadiko Orkestrari, Texasko Robert Treviñok zuzentzen duena. Ondine diskoetxepean argitaratutako bi grabazio harrigarriki bikainek [Ravel eta Americascapes-ez ari da kritikoa] taldearen profila jaso dute”. Kritikaren aurrerapen bat edizio digitalean ikus daiteke, hemen (artikuluaren azken bi paragrafoetan).
Euskadiko Orkestra The New Yorker-en agertu izana orkestrak orain arte lortu duen aipamen handiena da. Azken bi grabazioak, Ravel eta gutxi ezagutzen diren konpositore amerikarren Americascapes izeneko bilduma, izan dira orkestra munduko txoko askotan oihartzuna izateko arrazoiak. Ondine diskoetxearekin egindako grabazio eta nazioarteko banaketa on bati esker, The New Yorker bezalako erreferentziazko argitalpenek lan honi oihartzuna eman diote.
Duela aste batzuk, Gramophone aldizkari entzutetsuan, ‘hileko orkestra’ gisa egin genuen aintzatespenaren berri eman genuen, baita beste argitalpen batzuetan jasotako aipamen gehiagoren berri ere.
Aipamen osoaren itzulpena
“Orain arte nazioartean musika klasikoaren munduan jende gutxik eskaintzen zion arreta Euskadiko Orkestrari, Donostian (Espainia) egoitza duena eta Texasko Robert Treviñok zuzentzen duena. Ondine diskoetxepean argitaratutako bi grabazio harrigarriki bikainek taldearen profila jaso dute. Diskoetako bat Maurice Ravelen obra ospetsuei eskainia dago, Donostiatik 30 kilometro ekialdera jaioa, Frantziako mugaren beste aldean. Besteak Estatu Batuetako errepertorioa arakatzen du eta, nahiz eta oso ezaguna ez izan, merezi du. Charles Martin Loeffler, Carl Ruggles, Howard Hanson eta Henry Cowellen partiturak hartzen ditu barne.
Har dezagun Ravelen La Valse-ren exekuzio asaldatua gainerako obren adibidetzat. Karakterez beteriko xehetasunekin lehertzen da: klarinete baxuaren inprobisazio ilunak, erritmo gurutzatu distiratsuak, portamento jaitsierak kitsch airearekin, bonbo-kolpe basatiak. Era berean, Treviñok eutsi ezineko oldarrari eusten dio, xehetasun guztiak crescendo orokor batean xurgatuz. La Valse Lehen Mundu Gerraren hasieran idatzi zuen Ravelek, eta zuzendariek sarritan hondamendiranzko elur-jausi bortitz bat birsortzeko joera izaten dute. Treviño arriskuaren interpretazioan motz geratzen ez den arren, bera eta musikariak amaieraraino kulunkatzen dira, iluntasunerantz dantzan”.
Alex Ross, The New Yorker
Kontzertuak eta Sarrerak Urria
